ESG (Environmental, Social responsibility, Corporate Governance)

• Obejmuje kompleksową ocenę działalności firmy pod kątem jej wpływu na środowisko, społeczeństwo i zarządzanie. ESG jest integralnie związane ze strategią biznesową, stanowiąc element decyzyjny w procesach inwestycyjnych i operacyjnych. Przykład: Firma X wykorzystuje ocenę ESG do identyfikacji i zarządzania ryzykiem środowiskowym w swojej działalności produkcyjnej.
• Stosuje standardowe kryteria do mierzenia wyników i raportowania, co ułatwia porównywalność i ocenę. ESG jest postrzegane jako podejście długoterminowe, skoncentrowane na trwałości i odporności.
• Ściśle zintegrowane ze strategią biznesową, ESG wpływa na decyzje inwestycyjne, operacyjne oraz zarządcze, dążąc do tworzenia długoterminowej wartości.
• Inwestorzy coraz częściej uwzględniają kryteria ESG w swoich decyzjach inwestycyjnych, postrzegając je jako wskaźnik długoterminowej wydajności i stabilności firmy.

CSR (Corporate Social Responsibility)

• Koncentruje się na konkretnych inicjatywach społecznych i środowiskowych, często traktowanych jako działania dodatkowe. CSR skupia się na filantropii i wsparciu społeczności lokalnych, z elastycznymi standardami sprawozdawczości. Przykład: Firma Y organizuje wolontariat pracowniczy i wspiera lokalne inicjatywy edukacyjne
• Charakteryzuje się bardziej elastycznymi standardami sprawozdawczości i często obejmuje krótkoterminowe projekty ukierunkowane na specyficzne wyzwania.
• Chociaż może być związane z główną działalnością biznesową, CSR często jest postrzegane jako mniej powiązane z kluczowymi celami biznesowymi.

Różnice między ESG a CSR podkreślają, że choć obie koncepcje mają na celu promowanie zrównoważonego rozwoju, ich metody integracji z działalnością biznesową znacząco się różnią. ESG jest bardziej zintegrowane ze strategią biznesową i skupia się na długoterminowej trwałości i odporności, podczas gdy CSR koncentruje się na działaniach filantropijnych i wsparciu społeczności lokalnych, często z większą elastycznością w sprawozdawczości. Obie strategie są ważne, ale służą różnym celom i są inaczej postrzegane przez inwestorów. 

Dążenie do zrównoważonego rozwoju wspiera kontraktacja zielonej energii w formule Power Purchase Agreement (PPA), co bezpośrednio przyczynia się do redukcji śladu węglowego w zakresie Scope 2. Scope 2 dotyczy emisji pośrednich CO2 pochodzących z zakupionej i zużywanej energii elektrycznej, ciepła lub pary. Przez zastosowanie PPA, firmy mogą zmniejszyć niemal do zera emisje pośrednie, angażując się w zakup energii odnawialnej, co jest kluczowym elementem strategii ESG.

Umowy Power Purchase Agreement (PPA) stanowią właściwe narzędzie dla firm dążących do realizacji celów związanych ze zrównoważonym rozwojem i zarządzaniem kosztami energetycznymi. Oto dlaczego:

Współpracując w ramach kontraktu z odnawialnymi źródłami energii, firma nie tylko uzyskuje gwarancje pochodzenia, ale również ma pewność, że korzysta z energii pochodzącej bezpośrednio z instalacji objętej umową. Jest to wyraźny sygnał zaangażowania przedsiębiorstwa w zrównoważony rozwój i potwierdzenie „zieloności”.

• Umowy PPA oferują długoterminową przewidywalność cen, co jest nieocenione dla planowania finansowego przedsiębiorstw. Pozwala to na ochronę przed przyszłymi wzrostami cen energii i zapewnia stabilność kosztów operacyjnych.
• Korzystanie z energii odnawialnej umożliwia firmom znaczne obniżenie emisji CO2 w zakresie Scope 2, co przyczynia się do globalnej redukcji ich śladu węglowego. Może to również ułatwić ograniczenie emisji w Scope 1 i 3, poprzez zwiększenie ogólnej efektywności energetycznej i zmniejszenie zależności od paliw kopalnych.
• Firmy demonstrujące zaangażowanie w zrównoważony rozwój poprzez umowy PPA mogą łatwiej uzyskać dostęp do finansowania, takiego jak pożyczki czy kredyty, które często są oferowane na preferencyjnych warunkach dla projektów proekologicznych.
• Cena energii w ramach PPA nie jest uzależniona od wahań cen na Towarowej Giełdzie Energii S.A. Dobrze dopasowana umowa PPA może zabezpieczyć firmę przed ryzykiem fluktuacji cen, redukując ekspozycję na rynek nawet o 80%. To zapewnia większą kontrolę nad kosztami i chroni przed nieprzewidywalnymi zmianami na rynku energetycznym.

Równie ważną kwestią w kontekście zrównoważonego rozwoju jest wprowadzenie Dyrektywy CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive), która znacząco rozszerza zakres i jakość raportowania niefinansowego w Europie. Dyrektywa CSRD jest częścią ESG, ponieważ wymaga od firm raportowania informacji dotyczących środowiska, społeczeństwa i zarządzania, co bezpośrednio odpowiada filarom ESG. Tym samym CSRD pomaga w przejrzystym prezentowaniu działań firm na rzecz zrównoważonego rozwoju oraz ich wpływu na środowisko i społeczeństwo.
CSRD ma na celu zapewnienie, że firmy w sposób bardziej szczegółowy i jednolity raportują swoje działania związane z ESG, co pozwala na lepszą ocenę ich wpływu na zrównoważony rozwój. Dzięki temu inwestorzy, konsumenci i inne zainteresowane strony mogą podejmować bardziej świadome decyzje, opierając się na wiarygodnych i porównywalnych danych.

Kto i kiedy musi przystąpić do raportowania niefinansowego?

Przepisy dyrektywy CSRD zostaną wprowadzone etapami, obejmując różne grupy podmiotów w kolejnych latach. W 2025 roku, odnosząc się do raportów za 2024 rok, obowiązek raportowania będzie dotyczył podmiotów, które do tej pory podlegały dyrektywie NFRD, czyli tak zwanych jednostek zainteresowania publicznego, na przykład spółek notowanych na giełdzie. W roku 2026, za rok obrotowy 2025, raportowanie będzie wymagane od dużych przedsiębiorstw, zgodnie z nową definicją. Oznacza to, że zarówno przedsiębiorstwa notowane, jak i nienotowane, które spełniają co najmniej dwa z trzech poniższych kryteriów, będą musiały przygotować raport:

• Przychody netto wyższe niż 40 mln EUR;
• Zatrudnienie powyżej 250 osób;
• Suma aktywów przekraczająca 20 mln EUR.

W 2027 roku, za rok 2026, zakres podmiotów zobowiązanych do raportowania zostanie jeszcze bardziej rozszerzony, obejmując również notowane małe i średnie przedsiębiorstwa. Wprowadzenie tych obowiązków stanowi wyzwanie nie tylko dla firm, które do tej pory raportowały swoje wyniki finansowe, ale także dla instytucji finansowych i tych przedsiębiorstw, które będą zobowiązane do raportowania po raz pierwszy.

Te zmiany i inicjatywy są częścią strategii UE mającej na celu przejście na zeroemisyjną gospodarkę. Nieprzestrzeganie wyżej wymienionych regulacji i zasad może mieć poważne konsekwencje dla prowadzenia biznesu w Europie. Firmy, które nie dostosują się do wymogów dotyczących emisji CO2, sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju (CSRD), odpowiedzialności społecznej biznesu (CSR) oraz innych regulacji związanych z ochroną klimatu i środowiska mogą napotkać szereg trudności.

Ponadto, bank i inne instytucje finansowe w UE coraz częściej integrują zasady zrównoważonego rozwoju z własnymi politykami kredytowymi i inwestycyjnymi. Oznacza to, że przedsiębiorstwa, które nie realizują polityki klimatycznej UE, mogą napotkać trudności w uzyskaniu finansowania. Może to prowadzić do sytuacji w przyszłości, w której banki zdecydują się na wypowiedzenie umów rachunków bieżących lub odmowę świadczenia usług finansowych dla firm, które nie spełniają określonych kryteriów ESG.